Eindelijk
Blijf op de hoogte en volg maja
22 Oktober 2013 | Gambia, Kololi
Daar zijn we eindelijk... Wat een gedoe toch allemaal...En wat zijn wij toch verwend met alles. Maar goed vrijdagavond na een goede vlucht , er was 5 kwartier vertraging door de mist, 2 nachten geboekt in een apartementencomplex, omdat mijn huisbaas zo aardig is geweest om mijn huis aan iemand anders te verhuren. Zaterdagmorgen op pad geweest om mijn geld te wisselen. Je moet alles cash meenemen want pinautomaten die bestaan hier nog niet. Ik had aardig wat geld bij me, dus degene waar ik het geld gewisseld heb, gevraagd met me naar de bank te lopen om daar het geld te storten.De wisselkantoortjes geven namelijk een betere koers dan de bank, Kunnen jullie je voorstellen hoe veel tijd het kost om honderduizenden dalasis met de hand te tellen ??? Uren dus.....Daarna weer in de rij bij de bank, die alles weer gaan tellen...weer een paar uur verder. Maar goed aan het eind van de middag nog een halfuurtje over om even bij Mariama, mijn vriendinnetje met het shopje op het strand goedendag te zeggen.Die heeft nog een mijn nagels gelakt. We blijven toch vrouwen. En''savonds uitgenodigd om bij Marie te komen dineren. Heerlijk om daar weer een paar uur op haar compound te zijn. Iedereen weer even te knuffelen, en in het bijzonder de kleintjes. Ik was rond negen uur weer terug, en daarna nog bij een huis wezen te kijken, wat me aanbevolen was. Leuk huis, goede lokatie. Prima dus... Daarna mijn koffer weer gepakt om zondagmorgen te kunnen vertrekken.
Zondagmorgen belt de huisbaas..Maja we hebben een probleem. Wat nu weer....De eigenaar van dat huis wilde honderd euro meer hebben. En dat gaat Maja dus niet doen. Maar weer op zoek naar iets anders...
Maar goed huis nr. 3 is het dus uiteindelink geworden.
Dus ik met mijn koffertjes naar huis nr. 3. Maar het huis bleek achteraf zo ontzettend smerig te zijn. Zo kan ik er dus niet in. Uiteindelijk Clarisse gevonden die wel bereid was om mijn huis voor 5 euro schoon te maken.
Er was verder niets in dat huis, van potten, pannen en bestek. Dus ik besloot om naar Latrikunda naar de markt te gaan, om daar mijn huisraad te kopen. En omdat Latrikunda niet zover van Lamin vandaan is, besloot ik om daar eerst naar toe te gaan. Maar zoals te verwachten was had ik zoveel tijd in Lamin nodig om iedereen weer goedendag te zeggen. En iedereen wilde wat voor me doen. Eten klaarmaken, Attaja drinken. Wat een warm welkom weer....Wat zijn de mensen daar nog heerlijk puur. En het leven eenvoudig. Tijd nemen voor elkaar, een beetje keuvelen....Ik kwam daar voor eventjes een beetje tot rust.
Daarna nog naar de markt in Latrikunda. En het was daar, het was al bijna donker, Dat mijn taxichauffeur aarzelend zei "Maja, we moeten een beetje opschieten want ik heb geen licht op mijn auto".
Pfffffff...Bijna een uur gereden, door nauwe straatjes, vol gaten en kuilen. Hartstikke vol met mensen. We moesten wel via allerlei omwegen om de checkpoints van de politie te omzeilen. Nou het is hiet al snoeiheet...er kwamen echt nog wel een paar graden bij. Maar ik ben heelhuids thuisgekomen, met mijn potten en pannen en Clarisse had het huis gelukkig schoon. Ik heb me daarna maar op een etentje buiten de deur getrakteerd, Ik vond dat ik dat wel verdiend had
Zondagmorgen belt de huisbaas..Maja we hebben een probleem. Wat nu weer....De eigenaar van dat huis wilde honderd euro meer hebben. En dat gaat Maja dus niet doen. Maar weer op zoek naar iets anders...
Maar goed huis nr. 3 is het dus uiteindelink geworden.
Dus ik met mijn koffertjes naar huis nr. 3. Maar het huis bleek achteraf zo ontzettend smerig te zijn. Zo kan ik er dus niet in. Uiteindelijk Clarisse gevonden die wel bereid was om mijn huis voor 5 euro schoon te maken.
Er was verder niets in dat huis, van potten, pannen en bestek. Dus ik besloot om naar Latrikunda naar de markt te gaan, om daar mijn huisraad te kopen. En omdat Latrikunda niet zover van Lamin vandaan is, besloot ik om daar eerst naar toe te gaan. Maar zoals te verwachten was had ik zoveel tijd in Lamin nodig om iedereen weer goedendag te zeggen. En iedereen wilde wat voor me doen. Eten klaarmaken, Attaja drinken. Wat een warm welkom weer....Wat zijn de mensen daar nog heerlijk puur. En het leven eenvoudig. Tijd nemen voor elkaar, een beetje keuvelen....Ik kwam daar voor eventjes een beetje tot rust.
Daarna nog naar de markt in Latrikunda. En het was daar, het was al bijna donker, Dat mijn taxichauffeur aarzelend zei "Maja, we moeten een beetje opschieten want ik heb geen licht op mijn auto".
Pfffffff...Bijna een uur gereden, door nauwe straatjes, vol gaten en kuilen. Hartstikke vol met mensen. We moesten wel via allerlei omwegen om de checkpoints van de politie te omzeilen. Nou het is hiet al snoeiheet...er kwamen echt nog wel een paar graden bij. Maar ik ben heelhuids thuisgekomen, met mijn potten en pannen en Clarisse had het huis gelukkig schoon. Ik heb me daarna maar op een etentje buiten de deur getrakteerd, Ik vond dat ik dat wel verdiend had
-
22 Oktober 2013 - 08:51
Ingrid:
Wat een verhalen weer.
Ik wordt steeds niewgieriger -
22 Oktober 2013 - 08:55
Ingrid:
Wat een verhalen weer!
Ik word steeds nieuwsgieriger;)
Je medicijnen worden vandaag afgegeven, dan neem ik ze mee!
Lieve groetjes Ingrid
-
22 Oktober 2013 - 20:09
Teunie:
Wat ben je toch doortastend, heb grote bewondering voor je, ik wens je weer een onvergetelijke tijd, maar ook sterkte, geduld en heel veel mogelijkheden om te kunnen doen wat je graag wilt doen, veel zegen gewenst Maja, groetjes uit Andel -
24 Oktober 2013 - 14:02
Lettie En Stephan:
Hee lieve Maja.
D,r komt weer veel op je af en als ik het lees schieten bij mij de tranen in m,n ogen.
Gelukkig hebt jij je emoties enigszins onder controle en kun je ook nuchter denken.
Ik wens je veel liefde en ook een beetje plezier in je werk.
We hebben onze bijdrage alsnog gestort. (sorry ietsje te laat?) maar dan staat er alvast weer een beginnetje.
Lieve groeten van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
