Vakantie

Joost en ik zijn hier samen voor drie weken vakantie. Maar er moeten natuurlijk toch allerlei kleine dingetjes gebeuren. En er is natuurlijk heel veel te vertellen. Want saai......dat is het nooit hier. Vorige week zaterdag was natuurlijk onze eerste gang naar het compound van Marie. Wat heerlijk om daar iedereen weer te zien. Mooi om te zien dat het dak van haar kliniekje vernieuwd is en er nu een mooie veranda is. Met de gezondheid van Marie gaat het gelukkig goed. Iets waar ik me altijd wel een beetje zorgen om maak.
Vorige week maandag het ziekenhuis in Brufut weer van de nodige medicijnen voorzien. Wat een warm welkom en wat is het fijn om te zien dat de nieuwe officer in charge zo goed voor het beheer van de medicijnen zorgt.
Afgelopen vrijdag naar Lamin geweest. Er kunnen weer drie nieuwe kinderen op school aangemeld worden. Verder hebben we een jongetje aangemeld op school in Janbur. Janbur ligt achter Brikama een plaatsje waar je geen blanke zult zien. Voor de trouwe lezers van mijn blog, daar zijn twee jaar geleden de voetbalteneus van vv Giessen naar toe gegaan.
Fijn om Mr. Tamba even te spreken, de hoofdonderwijzer van het Emanuel Mission Center. Verder nog een paar pakketjes afgegeven die de sponsors voor hun kinderen mee gegeven hebben. Jullie zouden de gezichten eens moeten zien. Wat een blijdschap !!!
En daarna heerlijk met Rugy een poos onder de boom gezeten. Ataja gedronken en met handen, voeten, een beetje Engels en een beetje Mandinka bijgepraat.
Ik kom daar altijd tot rust. Wat leven de mensen daar toch makkelijk. Geen krant, geen radio, geen t.v......Alleen maar aandacht voor elkaar.

Verder ook een beetje de toerist gespeeld. Zondag wat gedronken in het duurste hotel van Gambia Coco Ocean in Bijilio. Wat een wereld van verschil....Wat een luxe....
Ik kan me voorstellen dat de doorsnee toerist zicht echt wel af vraagt...Gambia ??? Arm ??? Hoe kom je daar nu bij ?? Maar kijk eens wat verder dan het toeristengebied. Praat met de mensen.
Maar natuurlijk heeft Gambia voor de doorsnee toerist best wel wat te bieden. Mooie hotels, mooie stranden, een vriendelijke bevolking. En een heerlijk zonnetje.
Het seizoen is voor iedereen die in deze sector werkzaam is heel slecht geweest. Veel mensen die in de hotels en restaurants werkzaam zijn, zijn niet opgeroepen om te komen werken. Drama voor vele families.
En toch....altijd die glimlach op de gezichten, altijd die vriendelijkheid.
Er wordt veel geschreven over de bumsters hier, natuurlijk proberen mensen je geld af te troggelen. Wat doe je als je niets hebt. Ik moet zeggen dat het mij weinig overkomt. Maar ik ben zo langzamerhand dan ook wel een bekend gezicht en weten ze dat ze niet met smoesjes aan moeten komen.
Morgen ga ik een dag werken in het ziekenhuis van Tanji ( Ja, ik weet het, ik kan het niet helemaal laten) En na het werk ga ik even bij Jahadi kijken. De vroedvrouw waar anderhalf jaar geleden het bevallingshuisje voor gebouwd is.
Kortom...we genieten weer van het land en de mensen, en zijn ontzettend dankbaar dat we dankzij de steun van zovelen op sommige plaatsen en aan sommige gezinnen een helpende hand kunnen bieden.